Perfectionistische mensen hebben vaak een haat-liefdeverhouding met verwachtingen. Enerzijds zijn ze de basislaag voor motivatie, voor het streven naar bevrediging. Anderzijds laten ze je geloven in het onhaalbare, wat jou uiteindelijk de das omdoet. Het wordt wederom duidelijk: onze hersenen zijn slimme bedriegers.
Streven naar jouw ideaalbeeld
Het hebben van verwachtingen heeft alles te maken met het idealiseren van ideeën. Maak je keuzes, maar pakken ze niet uit zoals het ideaalbeeld in jouw hoofd? Dan raak je teleurgesteld. Terwijl iets nooit perfect zal zijn en je door torenhoge verwachtingen niet anders kan dan teleurgesteld worden. Vervolgens begin je aan jezelf te twijfelen, omdat jouw keuze niet zorgde voor het resultaat waar je op hoopte. Kan ik dit wel? Wat kan ik voortaan doen om het beter uit te laten pakken?
Hoge verwachtingen, nooit tevreden
Daarnaast geldt: hoe meer input en energie je ergens instop, hoe hoger de verwachtingen zijn. Ook al heeft het resultaat positief uitgepakt, dan alsnog krijg je te maken met het zogenaamde ‘adaptieproces’. Dit houdt in dat je de nieuwe situatie al snel als normaal beschouwt, wat de lat bepaalt voor jouw volgende doelen. Heb je eindelijk al het succes en geld van de wereld, dan vind je alsnog geen bevrediging.
The Paradox Of Choice
Barry Schwartz maakt in zijn boek ‘The paradox of choice’ onderscheid tussen twee typen mensen: maximizers en satisficers. Satisficers zijn de figuren uit de zesjescultuur. Ze zijn in staat snelle keuzes te maken, die op dat moment volledig aan hun behoeftes voldoen. Doordat ze minder input en energie in dingen stoppen, zijn de verwachtingen ook lager. En doordat de verwachtingen lager zijn, zijn satisficers sneller tevreden met het resultaat dat voortvloeit uit hun keuzes. Maximizers daarentegen streven naar perfectie en hebben hoge verwachtingen van zichzelf. Maken zij keuzes, dan doen zij dit weloverwogen. Hun doen en laten leidt meestal tot betere resultaten dan die van satisficers, alleen gaat er zoveel onrust en stress mee gepaard dat daar het grote verlies zit.
Hoge eisen met als gevolg grote teleurstellingen maken een mens niet snel gelukkig. Integendeel. Verwachtingen zouden enkel als basis voor jouw motivatie moeten dienen, niet als ideaalbeeld van hoe jij jouw leven in zou moeten vullen. Met meer tevredenheid als resultaat.
“Lees
