In 2014 moest de familie van Ginger met spoed opzoek naar een nierdonor. De donorlijst was echter geen optie en daarom besloot Ginger (met succes!) een oproep op Facebook te plaatsen. Lees hier haar verhaal!
Ginger (26) is een zeer ambitieuze, lichtelijk drukke, enthousiaste, sociale, gedreven, doelgerichte en prettig gestoorde sportvrouw. Die vanaf jongs af aan altijd al alles wilde combineren om het beste van alle werelden waar te maken. Ze wilde goed presteren op school, maar daarnaast ook veel sporten. Naast fulltime trainen met het Nederlands Softbal Team is ze parttime werkzaam in de financiële dienstverlening, blogger en mede eigenaar/organisator van het Softball against Cancer evenement. Een event voor de softbal jeugd in heel Nederland waarbij de gehele opbrengst gaat naar de KWF Kankerbestrijding.
Hey Ginger, wat tof dat je jouw verhaal met ons wil delen, je bent een onwijze inspiratie! Natuurlijk willen we graag eerst iets horen over jouw nummer 1 passie, softbal. Kun je ons hier iets meer over vertellen?
In tegenoverstelling tot Amerika waarin Softbal een hele grote sport is is softbal in Nederland enkel bekend op de lagere school. In Nederland – Europa, is school en sport gescheiden van elkaar. Bijna alle Nederlanders sporten, maar allemaal na schooltijd en voornamelijk de bekendste team sporten: voetbal en hockey. Weinig mensen kiezen ervoor om softbal als sport te gaan beoefenen.
Heel erg zonde eigenlijk, als je bedenkt dat wij met het Nederlands Softbal Team best goed zijn! In de afgelopen tien jaar hebben wij tijdens de Europese Kampioenschappen enkel twee wedstrijden verloren, met maar liefst vier keer ongeslagen Goud en één keer Zilver gewonnen.
Inmiddels draaien we gewoon met de top van de wereld mee. Namelijk tijdens de Wereldkampioenschap van 2014 een zesde plek en in 2016 een vierde plek. Dit terwijl wij concurreren met landen waar vijf miljoen dames softballen(!) en in Nederland maar zo’n vijfduizend. Ja je leest het goed vijfduizend, in een land met 17,2 miljoen inwoners. Dan doen wij het als klein landje, waar de sport ook nog echt klein heel goed, toch?!
Dat kun je wel stellen, iets om ook super trots op te zijn! Hoe ben jij dit softbal wereldje ingerold?
Als 5-jarig meisje vonden mijn ouders het tijd voor een teamsport. Aangezien mijn vader vroeger heeft gehonkbald was een jeugddag op de plaatselijk honkbal- en softbalclub in Bussum voor de hand liggend. En wat vond ik dat onwijs leuk! Als klein kind echt alles wat ik leuk vond aan sporten. Zo hard mogelijk gooien, slaan, rennen en het aller liefste nog winnen ook!
Vrij snel kwamen mijn coaches erachter dat ik redelijk ‘hard’ een bal onderhands kon gooien. Pitchen werd dus mijn ding. En wat bleek? Ik kon het nog aardig ook. En zo kwam het dat ik al vanaf mijn 13de toernooien speel, van Rusland tot aan Amerika, van Little League, Junior College en Jong Oranje. Sinds mijn 17de maak ik deel uit van het Nederlands Softbal Team waardoor het allemaal nog net even veel serieuzer is geworden. Helemaal nadat Softbal weer op het Olympische programma voor 2020 in Tokyo staat.
Heeft het sporten op top niveau ook invloed gehad op jouw karakter?
Spelen in het Nederlands Softbal Team is echt topsport. Topsport heeft mij leren omgaan met alle ups en downs die in het leven zowel letterlijk als figuurlijk op ons afgevuurd worden. Met veel vallen en opstaan ben ik gekomen waar ik nu ben. Maar het is vooral de sport waardoor ik mijn vechtlust, drive, doorzettingsvermogen en vermogen tot hard werken heb gevonden. Door softbal heb ik net dat stapje meer leren én durven zetten.
Je hebt naast geestelijk, ook lichamelijk een transformatie ondergaan. Waar ging voor jou de knop om?
De eerste jaren heb ik flink op mijn tenen moeten lopen. Ik haalde selecties net niet en kwam redelijk wat kilo’s aan. Totdat ik op een dag besloot dat alles in mijn eigen handen lag. Ik had talent, maar met talent alleen kom je er niet. Ik wilde de allerbeste worden en dat werd ik niet door stil te zitten, gewoon maar mee te doen, nog dikker te worden of door op ‘talent’ te teren. Ik moest er keihard voor gaan werken!
De knop ging volledig om. Ik viel redelijk wat kilo’s af en paste mijn eet- en leefstijl aan. Want als ik ooit die Olympische Spelen van 2020 in Tokyo wilde halen moest ik daar alles voor doen. Niet alleen ben ik gek op het softballen zelf, maar inmiddels ben ik vooral verliefd geworden op wat ik ervoor moet doen om in de wedstrijden op mijn top te presteren. Conditie trainingen, hardlopen, fitness, afvallen en op mijn voeding letten. Die combinatie maakte dat ik verschil zag aan mijn lijf, maar vooral ook op het veld!
Je kan dus eigenlijk wel zeggen dat de omslag naar gezond leven een grote positieve verandering in je leven heeft gebracht!?
Ja, sinds de knop volledig om is en ik voor 110% ga, voor mijn ‘gezonde’ lifestyle ben ik zowel op, als naast het veld veel gelukkiger. Het harde werken wordt beloond op het moment dat je echt leuk vindt wat je doet. En daar dan ook progressie mee boekt. Echt niet elke training is leuk of gaat je met gemak af. De uitdaging is vooral om juist door te blijven gaan op de momenten dat je eigenlijk op wilt geven. Inmiddels draag ik graag mijn passie voor de healthy en fitte lifestyle over aan andere mensen via mijn Instagram. Zo gek als een deur, redelijk druk en gedreven wil ik andere stimuleren ook hun dromen na te jagen.
Maar je sterke karakter en 110% mentaliteit komt niet alleen door de topsport, je hebt namelijk ook een moeilijke periode met je familie gekend..
Opgeven komt inderdaad al sinds mijn 13e niet meer voor in mijn woordenboek. Mijn vader kreeg toen voor het eerst kanker. In 2013 moesten één nier en een grote kwaadaardige tumor operatief worden verwijderd. Daarna was papa tot 2014 schoon van kanker. Tot er op een moment een andere tumor werd gevonden in zijn enige overgebleven nier. Met een operatie is de tumor verwijderd, waarna nog maar een halve nier overbleef. Papa zou ongeveer vijf jaar kunnen leven met deze halve nier. In ieder geval, dat dachten ze. In juli 2014 bleek dat het die ene halve nier, falende was. Hij moest om te overleven, dus een nieuwe nier krijgen. De donorlijst had alleen geen zin, om daar in aanmerking te komen, moest je 5 jaar kankervrij zijn. Een levende donor vinden was dus de enige optie. En daar ben ik voor gaan strijden.
Oef dat klinkt ontzettend heftig! Hoe heb je/hebben jullie die toen aangepakt?
Ik wilde mijn eigen nier doneren. In het ziekenhuis waren ze het daar echter niet mee eens. Eveneens als mijn vader. Voor mijn sportcarrière zou dat iets heel anders betekenen dan een Olympische Spelen en daarnaast kunnen je organen nog door groeien tot je 26ste. Dus we moesten iets anders bedenken. Echter hield ik me voor dat als de situatie van mijn vader levensbedreigend zou worden en er is niemand was om te doneren, ik alsnog mijn nier zou afstaan. Met één nier op hoog niveau softballen is onmogelijk, maar als je moet kiezen tussen het leven van je eigen vader of de sport, dan is de keuze snel gemaakt. Softbal is leuk, maar er zijn genoeg belangrijkere dingen.
Nu ben ik heel benieuwd naar wat je na dit nieuws hebt gedaan om je vader aan een nierdonor te helpen, in onze eerste kennismaking vertelde je namelijk al iets over een oproep op Facebook?
Ja! Omdat het doneren van mijn eigen nier dus geen optie was, wilde ik er alles aan doen om mijn vader te helpen. Ik besloot daarom een oproep te plaatsen op Facebook, in de hoop een nierdonor te vinden. Ik hoopte natuurlijk stiekem op een heleboel reacties, maar ik had nooit verwacht dat er daadwerkelijk zoveel op gereageerd zou worden.! Binnen twee dagen had ik met mijn bericht al 22.000 (!) mensen in Nederland bereikt. Te bizar.
Voor de kerstperiode kregen we uiteindelijk te horen dat er een match met een nierdonor was. Vlak voor de operatie in januari functioneerde zijn nier nog voor slechts twaalf procent. We waren er dus echt nét op tijd bij. Op 11 maart kreeg pap zijn nieuwe nier. En nog voordat hij er helemaal in zat, werkte hij al. Dat was zo’n ongelofelijke opluchting. Voor de operatie was hij nog levensbedreigend ziek. Twee dagen later zat hij alweer rechtop in zijn bed en had hij een kleur alsof hij drie weken op vakantie was geweest in Frankrijk. Het was gewoon een totaal andere man! Dat is iets wat ik nog steeds niet kan geloven. In de auto onderweg naar huis vroeg ik dan ook aan mijn moeder of ze even in mijn arm kon knijpen. Ik vond het zo gek dat een lichaam daar zo snel op reageert.
Wauw ginger, dit verhaal is echt te bizar voor woorden! Waar social media wel niet goed voor kan zijn! Hoe gaat het, na alle ellende, nu met je vader?
Inmiddels gaat het zo onwijs goed met pap dat zijn nier voor 98% functioneert en in maart vieren wij alweer de derde verjaardag van de nier. Jazeker, je leest het goed. Sinds de niertransplantatie vieren wij de verjaardag samen met paps nierdonor. Na ons succesverhaal hebben verschillende mensen mij benaderd voor hulp tijdens hun zoektocht naar een donornier, met een grote glimlach en flink wat kippenvel kan ik trots vertellen dat er maar liefst vijf mensen ook succesvol een nierdonor hebben gevonden via een Facebook zoektocht.
Inderdaad kippenvel! Maar niet alleen voor deze mensen heb je je ingezet. Want je hebt zelf ook nog een ander initiatief opgezet toch?
Al verschillende jaren hebben we in Nederland het Baseball against Cancer evenement op initiatief van oud- honkballer Swen Huijer om zoveel mogelijk geld op te halen voor het Nederlands Kanker Fonds (KWF). Vrijwel tijdens mijn gehele zoektocht is de wens gegroeid om een Softbal variant op te zetten. Een dag waarin alle softbal jeugd in Nederland voor een kleine bijdrage van de Top van Nederland training krijgen. Zo gezegd, zo gedaan! Vanaf mei 2015 is Softball against Cancer en feit. En heel mooi evenement om niet alleen zoveel mogelijk geld op te halen, maar ook om de jeugd beter te maken, om softbal in Nederland meer aandacht te geven en om even stil te staan bij alle mensen die op dit moment strijden, de strijd zijn verloren of de strijd pas aangaan tegen deze vreselijke ziekte.
Echt ongelofelijk mooi dat je dit hebt opgezet, zijn er nog mooie andere plannen voor de toekomst?
Jazeker! Inmiddels zijn alle voorbereidingen voor een nog groter en mooier evenement voor aanstaande mei in 2018 in volle gang! Eveneens het voorbereiden voor de Wereldkampioenschappen in Japan aankomende augustus met het Nederlands Softbal team.
Klinkt heel erg spannend en wij van Freshhh wensen je ontzettend veel succes (en gezondheid voor je hele familie!). Kunnen we jou en je voorbereidingen ergens volgen?
Ik deel alles via mijn Instagram account @gingerdeweert, dus als je graag op de hoogte blijft van onze events en wat ik daarnaast nog allemaal doe, kun je me hier vinden!
- Heb jij ook een persoonlijk verhaal dat je graag wilt delen met ons, of ken jij toevallig iemand met een inspirerend verhaal? Stuur dan een mailtje naar: jip@imprint.amsterdam. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort bij ons op de website!
Lees ook:
De dokters dachten dat Kim (34) niet ouder zou worden dan 18 jaar! – Cystic Fibrosis
Ben moest sporten om zijn ziekte te kunnen overleven!